Wanneer alles even tegen lijkt te zitten kunnen wij al snel in paniek raken. Helemaal als wij zaken niet meer in het juiste perspectief plaatsen. Soms kan ik me verbazen over het korte lontje van sommige mensen, bijvoorbeeld wanneer er een file is. Soms zie ik taferelen dat ik denk, waarom?
Bijvoorbeeld wanneer we op de snelweg een baan moeten gaan invoegen, waarvoor tegenwoordig een mooi rits idee is bedacht. Ik verbaas mij er dan altijd over dat sommige automobilisten gewoon weigeren om iemand ertussen te laten gaan. Dit heb nooit begrepen, we staan allemaal stil dus wat maakt die ene auto uit? Als iedereen gewoon netjes ritst gaat het lekker vlot er is er niks aan het handje. Toch lijkt er een soort duiveltje in mensen naar boven te komen dat zegt: 'Ik ben de énige die te laat komt en dat is allemaal jullie schuld!'. Natuurlijk is het vervelend als je een belangrijke afspraak hebt en je dreigt te laat te komen. Maar een telefoontje dat er een ongeluk is gebeurd en er dus file staat is echt zo gepleegd. Je kan je natuurlijk ook bedenken dat je misschien wat eerder had kunnen vertrekken.
Of in het ziekenhuis wanneer afspraken uitlopen en je zit lang te wachten, ik heb héél wat uurtjes doorgebracht in wachtkamers en ik ben getuige geweest van de meest bizarre uitingen van mensen. Regelrechte dreigementen naar de dame achter de balie omdat iemand 'al een kwartier zat te wachten'. Doodsbedreigingen, verwensingen van ongeneselijke ziektes, van alles heb ik voorbij zien komen omdat wachten als een rode lap op een stier werkt.
In de supermarkt bij de Klantenservicebalie heb ik mensen door het lint zien gaan omdat een artikel per ongeluk nog als bonus aangeprezen stond. Of omdat een actie artikel sneller uitverkocht was dan voorzien. In een schoenenwinkel zag ik een vrouw briesend binnenkomen en een paar schoenen richting de caissière gooien, omdat het hakje stuk was gegaan. Héél vervelend, maar doe eens gewoon! Ik vraag me soms echt af waar die agressie vandaan komt. Het is ook geen gewone boosheid, het is vaak de bewuste druppel die de emmer doet overlopen. Maar dat maakt het nog niet goed!
Ik bedenk me altijd dat iemand die misschien wat te hard rijdt op de snelweg best wel eens onderweg kan zijn naar het ziekenhuis of ergens anders, omdat er plotseling een erg ongeluk is geweest of iemand op sterven ligt. Als ik in het ziekenhuis lang moet wachten dan bedenk ik me dat ik gelukkig de tijd heb om te wachten, je zou maar ongeneselijk ziek zijn en tijd als grootste vijand hebben. Sommige mensen zouden graag die tijd hebben om te kunnen wachten....
Wordt er een foutje gemaakt? Die zijn er om opgelost te worden. En ik weet zeker dat als je met een vriendelijke lach en misschien een grapje uitlegt aan de dame van de Klantenservicebalie dat in tijd van crisis het toch wel fijn zou zijn om alsnog van die aanbieding gebruik te kunnen maken, dat ze best met je mee wil denken. En dat ze dan tegen haar collega kan zeggen, die de bonus vermelding was vergeten weg te halen: 'Je was iets vergeten, maar ik heb het netjes opgelost. Kan je die bonussticker daar even weghalen om verdere misverstanden te voorkomen? Kleine moeite, groot plezier.
Dus aan iedereen met een kort lontje, bedenk je dat er altijd mensen zijn, die het zwaarder hebben en soms vergeten wij in onze boosheid het belangrijkste, Toon Hermans schreef ooit een gedichtje:
Ga nooit weg zonder...
Ga nooit weg zonder te groeten, ga nooit heen zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
kan het morgen niet meer doen.
Loop nooit weg zonder te praten,
dat doet soms een hart zo pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten, kan er 's avonds niet meer zijn.
Toon Hermans
