Verliefd

Door: Francis van Wouw

Wat is het waar ik bang voor ben? Gekwetst, beschadigd, verwrongen. Ik ben verliefd!!!! Waar ben ik aan begonnen? Welke reactie geef ik als ik angstig ben, maar wel iets wil? Passief........ niets........ doodstil. Als een klein diertje in de natuur, beweegloos en zwijgend. Rillend op de korst van de aarde met daarboven een grote roofvogel, cirkelend, dreigend. Dreigend als een reiger loerend op een vis.

Zo beweeg ik me nu voort in het leven, bang voor die grote roofvogel die er niet is. Alles wat beweegt en mijn kant op komt zie ik als een roofvogel groot en machtig. Maar een roofvogel is eigenlijk ook heel mooi, statig, vurig, krachtig. In mijn leven heb ik mij altijd aangetrokken gevoeld door mannen krachtig sterk stoer en ferm.

Maar wat hielt het in? Niets.... het is alleen een buitenkant met daarbinnen ook een zachte kern. Alleen die kern is niet altijd zuiver, niet rein, niet mooi, maar verrot en vergaan. Al die stoere sterke statige mannen konden niet met mijn zachtheid omgaan. Ik werd verpletterd beschadigd gekwetst en verwrongen, uitgeknepen.

Waarom ik het toe liet werd door niemand begrepen. Want dat kwam niet alleen door hen, ik liet het toe, ik verweerde me niet. Ik accepteerde alles, slikte alles in, al mijn verdriet. Ik hoopte dat ze er zelf achter zouden komen dat het anders moest, toen. Als ik het ze vertelde dat ze het zouden doen. Maar daar heb ik me vergist, ieder heeft zijn eigen les te leren.

Net zoals ik, ik moet mij leren verweren. Niemand kon mij vertellen hoe ik alles moest overwinnen. Van mezelf te houden? Waar moest ik beginnen? Waarom zou ik het een ander dan wel kunnen vertellen en gebaren? Ja, vertellen wel, maar ieder moet zelf voelen, uitvoeren en ervaren. En nu hou ik er mee op, ik wil niet meer dat kleine angstige diertje zijn die naar boven staarde.

Ik wil bewegen, voelen, ervaren, al die mooie dingen en mensen op deze aarde. Ik vlieg, ik sla mijn vleugels uit. Laat maar komen die roofvogels ik ga vooruit. Te zacht, te stralend ze zien me niet meer staan ze vliegen nu door. Een leven vol liefde............daar ga ik voor.

Ik durf te vallen, ik ben niet meer angstig of bang.

Ik sta er zelf, als ik me opvang.


© Francis van Wouw , oktober 2009